13 Ağustos 2013 Salı
Duvardayken yelkovan...
Ne kadar şairsen o kadar kanar bu şehir.
Silmeye çalıştıkların kadar seni arar bu kentin sokakları.
Unuttum çoktan dediğin her çivi,
çakılıdır senin tarafından kendi göğüne aslında...
Paslanan yüreğindir sadece zamanla...
Ve kanayan yağmurlar kadar ıslanır yaralı gönlün...
Sonra Karla kaplı avuçlarında Sen bu inatla,
yalnız ve susuz ölürsün...
23.37
İsyan zamanlar damlıyor duvarda yelkovanımdan...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder