ŞİİRLER VE ŞEHİRLER...
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
dökülüyordu,dudaklarına tutunamayıp düşen mısralar gibi
saçaklarından yağmur damlaları...
yüzünden şiirler akıyordu...
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
dudaklarında yalnız sana ait kelimeler kıvılcımlar gibi çıtırdıyordu...
dudaklarımda susuz bir yaz ıslanıyordu...
yüzünde düş yaprakları yeşile kaçıyordu...
sözlerin rüzgarlanıyordu yüzümde...
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
zaman,kıvrılıp uyuyordu saçların arasında...
usul usul akıyordu mısralar sırtından...
tenine bir sevda muskalanıyordu sanki,
gözlerini kapatan şafağında uçuşan sözlerin...
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
dudaklarının serin yaylasında tüm sözler üşüyüp uyuyordu...
aç kalan kulaklarımızın bulabildiği en leziz kırıntılardı,
gülüşüne sarılan nefeslerinden duyduklarımız...
oysa,
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
genç bir annenin ayağı sallıyordu şiirden bir beşiği,
tüm susulanların ninnisini geceye saklayarak...
akşama yıllar vardı...
sabaha seneler sanki...
ve şehirler sallanmadı şiirler kadar sevdiğim,
şehirler...ve şiirler...
sallandı tüm güneşler...
23.11
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder