bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün...

bulutlarından düştüm yagmurların bugün...

bugulu bir tren penceresine başını dayayıp

hayaller kuruyorum sıcacık...

karlı bir günün tren yolu bu teptigim

uzuyor istasyonlar boyunca sanki hayat...

pencerem buz gibi yastıgım oluyor kafamın altında

işte böyle zamanlar

bugulanıyor cam...

bugulanıyor bakışlar...

soguk cama dayanmış kafamda sıcacık hayaller ısıtıyor içimi

bugulu cama dayanmış başımdan dumanlar tütüyor usul usul...

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün...

ray seslerini ninni yapıyorum pencereyi yastık kendime

gözlerimden geçiyor sayısız yollar

parmagımın ucundan şiirler yazıyorum bugulara camlara

bir ilkokul tahtasını siler gibi sonra

bir nefes hohluyorum tüm yazdıklarımın üzerine

ve siliyorum herşeyi silbaştan

tertemiz bir tahta oluyor

başımın yastıgı

bugulu pencerem...

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün...

avuçlarımın içinde gökgürültüleri patlıyor

avuçlarımda saganak bir yangın

ama ellerim üşüyor yolların kıyısından geçerken

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün...

trenim bir mirasa yol alıyor

gidiyoruz geride bıraktıgın herşeye dogru işte

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün

bir trene atlayıp bu şehri terkeder gibi

binip bu kentten sana kaçar gibi...

gidiyorum yalnızlıgımdan uzaklara...

senden bana gülüşlerim miras kaldı yüzümde

sensiz bir zenginligin zevksiz gölgesindeyim yani anlayacagın

tadı yok tatsızlıgımın bile...

senden bana gülüşlerim miras

bir kumru ölür her güldügümde

bir martı aglayıp çıglıklar atar ıslak çatılara

bir kedi simsiyah tüyleriyle yas tutar bir ömür boyu sana...

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün

çiçeklere çig gözlerime yaş düşüyorum

sensizligin kış sabahlarında üşüyorum

bulutlarından düşüyorum yagmurların bugün

tenimde tenin

dudagımda tadın miras bana...

seni özlüyorum...

yüregimde dün akşamdan açık kalan bir pencerenin sabah serinligi

avuçlarımda sabahların taze simit sıcaklıgı var

ama sabaha inat uyanmıyorum yinede

küsüyorum güneşe...