birkaç gün öncesine kadar sag kulagım duymuyordu.sagırdım bir nevi ...sol kulagımı kapattıgımda içimle başbaşa kalıyordum...kalp atışlarım duyabildigim tek ses oluyordu...sagır kaldım dışarıya ...sagır kaldım dünyaya...sagır kaldım herşeye bir süre...doktor ferruh bey sagırlıgımı aldı benden geçenlerde sagolsun...ama ben farkettim ki , aşık veysel kadar kör ve bethoven kadar sagır kalmak istiyorum bu yaşama,bu hayata,bu şehre,bu kente...herşeye...içime hapsolmak istiyorum anladımki...herşeye sagır kalmak herşeye kör olmak istiyorum nedense ...üzüyor beni artık yaşadıgım her nefes...bagışla beni ALLAHIM , içimdeki sessizlige ve karanlıga hapsolmak istiyorum...dışarısı üzüyor beni çünkü...dayanamıyorum artık...yoruldum TANRIM.yoruldum yorulmaktan bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder