zaten kaç defa vapura binmiştik ki biz...

bir duman ötesine değmek istercesine açmak istedim ellerimi...
sana doğru sadece...
ağırlaştı adımlarımda bulutlar...
adımlarım yandılar...

saçlarını taradı usulca kıyısından ayrılan vapurlar...
zaten kaç defa vapura binmiştik ki biz...
birini hatırlıyorum ben rüya gibi,
varla yok arası bir masaldaymış gibi sanki...
rüzgarın yüzümdeki eli ve denizin pış pışları,
bebek düşlerimin baygın bakışları...

bir duman ötesine değmek istercesine açmak istedim ellerimi sadece...
sana doğru nedensizce...
ağırlaştı yüreğimin üzerinden uzaklaşan adımlar...
canım yandı,yürek acıdı...

merhemi,tik tak'larmış bu yaranın...
öyle demişsin...
ne kadar kolayca bir yalan söylemişsin...


ben...

18.16 zaman,insanların akşam dedikleri anlar şu an...

ps : sensin transatlantik...