kızdı gök, gürledi pencereme... bir yel ki tokat vurdu sanki yorgun hüznüme... korkup titredi cam... sallandı camdan yansıyanlar yüzüme, ve sallanıp uyuyakaldı bu salıncakta tüm bağ, tümüyle, asma yaprağına kurulu beşiğinden üzüme...
sıfatlarla anlatılamaz bir insan yüregi...anatomisi çıkarılamaz bir derste ruhunun...ve dizginlenemez bir günde öyle , özgürlügüne düşkün doru bir kısrak gibi durmadan koşan kaderin...haritası çıkarılamaz bakışlarının...ve fallarla görülemez hiçbirzaman istediklerin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder