ey yolcu ;
hergün geçtiğin bu yollar monoton hislere dönüştüyse kalbinde çoktan,
teninde uyuşmuş ve hissizleşen eylemlerin varsa hala her gününde,
siyah beyaz perdede başka başka aşk hikayelerinde uyanıyorsa hayallerin,
ve ne zaman uyuyakaldığını dahi hatırlamıyorsa zihnin,
başkalarına ait birkaç saniyelik anlar gözüne çarptığında monoton gününde,
ancak gülebiliyorsa eğer üşümüş yüzün ,
sen bir prangasın kendi kafanda sürgün yaşayan...bir prangalı bile değilsin yani...
sen bir prangasın,kendini hapseden zamanlarının gardiyanısın saatlerine demek ki...
EY YOLCU ;
artık sakin olma...
aksine tüm sakinliğini soyun üzerinden şimdi...
unut tüm ışıklarını bu şehrin...
çırılçıplak kalsın artık beynin...
sıfır yada bir değildir hayat sadece,unut bunu...
at mantık kitaplarını raflarından...
bas en ağır küfrünü ağzından hayatına...
gülümseyişin isyanın olsun bu esir ve sessiz zamanlarına...
EY YOLCU ;
Sevdiğin Şeyler Bu Hayattan Kaçış Noktan Olsun...
sevdiklerine doğru yola çık artık...
ilk adımını dahi atmasanda şu ana kadar hayatında,
sen hep yoluna aşık yolcusuydun sevdiğin yolların unutma...
daima hatırla...
iyi yolculuklar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder