tek başıma aglamaktan korkmamayı , ilk kez denizin ortasına gidip diz çöküp aglarken ögrendim ...altımdaki denize baktım uzun uzun aglarken ...simsiyah bir perdeydi sanki ; siyah bir ayna...bir deniz oldum o zaman... agladım ...hıçkırıklarıma gök gürültüsü , dinmez gözyaşlarıma yagmur dediler ... altımdan dünyalar geçti ... yaşamlar aktı ... haykırışlarıma şimşek dediler , nefesime rüzgar ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder