sapan taşıdır aglayan gözlerinden düşenler bana...

sapan taşıdır aglayan gözlerinden düşenler bana...

bakışlarım vurulur sana...

bakışlarım düşer yerlere...

kanadı kırık aglayışlarım uçuşur,

hıçkırıklar uçuşur

vuruldugum yaradan düşen tüyler gibi göklere...

sapan taşıdır aglayan gözlerinden düşenler bana...

sana degil

sitemim üşüyen ıslak kaldırımlara...

saatim hep seni ilk gördügüm saatine kurulur günün.

düşlerim senin çatına yuva kurar her gülüşünde...

bir arpa tanesidir bakışın...

bir bugdaydır saçının teli...

bir ekmek kırıntısıdır kokun

ekmeksiz bir günün ardından umuda uçan serçe kanatlarımda...

ben sensizlige tünedim sevgilim...

seni özledim...

sıcaga uçmayı bıraktım terkettim tüm düşlerimi...

kış yaklaştı işte...

ve pencerendeyim hala...

göç etmez yüregimin kırlangıç intiharıyım şimdi...

ve sapan taşıdır aglayan gözlerinden düşenler bana...

çamur yüregimin yuvasını kurmuşum çoktan ben sana...

* gereksiz bilgi : bir kırlangıç kısa hayatı boyunca , gittigi göç ettigi yerde sadece bir yuva yapar ve hep aynı yuvayı kullanır...bilimadamlarının en çok merak ettigi ve araştırdıgı şey ise çamur ve kırlangıç tükürügü ile bir duvara yapılan yuvanın yıllar boyunca asla nasıl yıkılmadıgıdır...