Susmayı borçlandığımız her akşama inat...

Düşlerin solgun yüzüydü mevsim...
Zaman,saçlarında rüzgarın sevdayı taradığı saniyelerdi duvarda şimdi...
Bir ömür kadar uzundu belki,
Bir kibritin ucu kadar sıcacıktı belkide ölüm kimbilir...

Düşlerin solgun yüzüydü mevsim...
Yüzünde kelimeler ıslanıyordu,ve cebinde bekleyişler...
Lütfen söyle kibritçi kız,
Kimin elini yakana dek yanacaktı bu soğuk gece...
Parmaklarımızda hangi aşkın kokusu dağlanacaktı şimdi söyle...

Düşlerin solgun yüzüydü mevsim...
Şemsiyeler kadar korkaktı belimizde gençliğimiz;
Ve kınında şiirden mektuplar saklıydı bu şehrin...
Kesilen tenimizin ardıydı her sefer...

Düşlerin solgun yüzüydü mevsim...
Ve yüzümde kelimelerden bir Temmuz akşamıydı zaman...
Susmayı borçlandığımız her akşama inat,
Şarkılar söyledi gülüşün düşlerimize...

Ve biz Battaniye ucu sarılmalar salladık tüm ılık hayaller ile...

Zaman ; bir akşam uçurumunda,gecenin tutunulası dalında...

22:27