denize bırakıldı diye yetim bir şişe ve içinde utangaç bir şiir,
ağladı mevsim,denizin göğsüne dayayıp başını...
batar mı umutlarımız diye korktu mısralar,
virgülünü bacağının arasına alıp ağladı tüm satırlar sonra...
şairin günahı yıkanabilseydi bir dere kenarında,
tüm balıklar ağlayacaktı belkide yıllarca...
vakit,19.28 sularında
* şiirler,balıklar ve arnavuttu tüm o sessiz yollar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder