Kalbim,kendini ısırıyor şimdi.
Hücrem,hain hücreleri yakalamış yiyiyor.
Adil ve sadık yamyamıyım verilmiş sözlerimin.
Aşım,yemeğim yok kalmamış.
Piknikler ki ütopyası en güzel cennetlerin şimdi çocukluğumun zaman tünellerinde,
gözlerimde kainatın solucan delikleri...
Kalbim,kendini ısırıyor şimdi.
Hücrem,hain hücreleri yakalamış yiyiyor.
Liderlik aramıyorum hiç,sizde kalsın;
O,beni çağırır bulur mutlaka,
Kanımda,ezelden yazılı yarınlarımın satırları kaşınır,
Ve kader usul usul eski kadim yaldızlı altın ipine dizilir...
Kalbim,kendini ısırıyor şimdi.
Hücrem,hain hücreleri yakalamış yiyiyor.
Su,ayran tek yediğim bu yolda,
Ve şiirler,beni bu kurumuş yangın yangın alevlerin arasında ayakta dik tutan tek o güneş...
Kalbim,kendini ısırıyor şimdi.
Hücrem,hain hücreleri yakalamış yiyiyor.
Kaç el ateş etse gözlerin,ellerin;
Yine de düşmem yere,
Beni dudaklarından eğirdiğin o bir damla zehir rahmet'e çağırır götürür tek...
09.01 hasretin suladığı çöller; zamansızlık ve ölümler...