Devriğim cümlelerimde.
Devriğin de devriği belki,
Yusufun kuyusuna hatta,belki en dibine düştüm.
Kırgın,kırık döküldüm durdum da ve biraz.
Taş,demir,kaya erimiş suya dönmüş bin derece kimbilir içimde.
Yazmak,harfler kelimeler ve düşler...
Göğüyüm gezegenin bozkırında mis kokan sinenin.
Kim buhar olsa yükselse içime,
Yağarım milyonlarca suretimden suretime.
Bozdan boz,aldan al yüreğim.
Benzemem başka bir şeye hiç,
Kendimim,yalnızım kendime de sadece.
Devriğim cümlelerimde.
Devriğin de devriği belki,
Yusufun kuyusuna hatta,belki en dibine düştüm.
Gittiğinde kış baharın elini tuttu,düşünü öptü,
Üşüyen eline sıcak nefesini üfledi düştü...
Hoh dedi yüreğinden dünü yaktı yarını harladı.
Ah kalıba dökülemez ruhum;
Leylayı aradı aradı da hiç ama hiç bulamadı...
Zaten ne yapsa da kaldı mecnun da olamadı.
Devriğim cümlelerimde.
Devriğin de devriği belki,
Yusufun kuyusuna hatta,belki en dibine düştüm.
Arı oldum her işe koştum,
Reçelden geçtim çiçekten düştüm,
Yarını bıraktım hep sana uçtum,
Kovandan gurbet olup haine çıktım.
Sevda nedir dedim sordum da,
Vuslata kervan oldum da yürümelere çıplak gözümü açtım...
Devriğim cümlelerimde.
Devriğin de devriği belki,
Yusufun kuyusuna hatta,belki en dibine düştüm.
22.17 üç iki bir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder