ve kış gelir ...

ve kış gelir...
varoşlar duman kokar ...
herseyi bir kenara bırakıp herkesten habersiz ...
kışı koklamayı seviyorum varoş sokakların sarhoş adımlarının yavaşlıgında...
varoşlar duman kokar ...
herşeyi bir kenara bırakıp tam ortasından yürürsün korkulan yolları ,
sagına yalnızlıgını soluna omuzlarındaki piramit taşı tüm sorunları bırakıp
tamda ortasından yürürsün herşeyi ...
cesurca sanılan korkmak nedir bilmeyen bir cahillikle ,
yürürsün herşeyi tamda ortasından ...
varoşlar duman kokar ...
sen o dumanı koklarken sobalar ekmek ısıtıp çay demler sessizce büyüyenlere ...
varoşlar duman kokar sobalar kahvaltı hazırlarken sıcacık sizlere...
ve kış gelir ...
susar baharın sonu kapatıp gözlerini ...
ve koynuna bir aşkın sıcacık kolları dolar
gökyüzünden buzdan yıldız taneleri gibi kar yagar ...
tüm üşümelerinden utanır
üşüyemezsin ...
kalbinde seni büyüten sobanın ateşi yanar ...
ve kış gelir ...
ansızın aşk düşer gökyüzünden burnuna bir kar tanesinin sihrine saklanıp...
sıcacık teninde mısralar erir satırlar süzülür
sayfalar aşagılara düşer ...
ve kış gelir ...
tıpkı ansızın senin çıkıp geldigin gibi ...
ve kış gelir ...
ansızın senin eriyip gittigin gibi ...