ve itiraf edilemeyen sevgiler vardır ceplerinin en derinlerine sakladıgın...

ve itiraf edilemeyen sevgiler vardır ceplerinin en derinlerine sakladıgın...kendinden bile saklamaya ugraştıgın...herkesten gizlidir sence cebinin en derinlerine gömüldügü için ellerin tarafından...ne kadar saklamaya ugraşırsan ugraş , dahada derinlere itmeye ugraşırsan ugraş sen , beyninde yanıp sönen bir ışık gibidir aslında..kulagında sadece senin duyabildigin durmadan çalan bir alarm yada siren belki..hep en öndedir o aslında , hep en üstte hep en yukarısında suyun...onu gömemezsin derinlere...denize bir balonu bir deniz topunu batırmaya çalışmak gibidir bu durum...yırtınırsın ugraşırsın tüm gücün ile itersin suyun daha derinlerine dogru fakat bıraktıgın an daha büyük bir güçle zıplar çıkar gökyüzüne koşarak suyun üzerine...beynin batıramaz onu ne kadar büyük bir deniz yada okyanus olursa olsun sana göre...

ne kadar saklamaya ugraşırsan ugraş sende bilirsin durmadan düşünecegini onu ...durmadan sesini kulagında duyacagını , yoldan geçen herhangi birini ona benzetecegini ikide bir...

ve itiraf edemedigin sevgiler vardır ceplerinin en derinlerine saklamaya gömmeye ugraştıgın...itiraf edemedigin tutkular , itiraf edilemeyen aşklar yakar içini en saglıklı hissettigin bir günde bile ...tanımlayamazsın neresi yanıyor içinde...hangi organın yüzünden böyle kıvranıyorsun ve huzursuzsun anlayamazsın bir türlü...bir bebegin kendi başına çıkaramayıp kıvrandıgı bir gaz agrısı kadar açık ve basit birşeydir oysaki bu durum...sırtını biri okşasın diye kıvranır durursun dosta düşmana seslenip konuşmak isteyip...aslında ne istedigini çok iyi bilirsin , kime ihtiyacın oldugunu yada neye ihtiyacın oldugunu fakat kendine bile söyleyemezsin bunu...

ama içten içe sende bilirsin...kendine bile itiraf edemez bilincinin altlarına derinlerine batırırsın hayatının en büyük gemisini bile korkuyla...hergün hayranlıkla andıgın izledigin titanigine dev buzlar dev engeller uydurur gönderirsin beyninin okyanusunda bilinçaltında batsın ve dipsiz derinlere düşsün saklansın diye bu gerçek...

ve itiraf edilemeyen sevgiler vardır ceplerinin en derinlerine sakladıgın...gömmeye ugraşıp başaramadıgın...bu yüzden ölsende ne bir ceset olabilirsin nede yaşadıgın anlarda bir mezar görevlisi...iki tarafındada başaramazsın hiçbirşey bu çizginin...

sen o çizginin tam üzerinde kararsız bakışlı , bir o tarafa bir bu tarafa bakıp o taraflara ait yarım hayaller kuran ruhsuz bir bedene dönüşür ve kalırsın...ruhun istedigin hayalleri , bedeninde yaşamaya mecbur oldugu bomboş olduguna inandıgın önündeki yaşamı yaşar ... hergün aynı yagar senin için yagmur bu andan sonra...hergün aynı havayı solursun...hergün aynı çayı içersin...hergün aynı mutsuzlugu aynı şikayetleri kusar agzına fakat saklayıp tekrar yutarsın... ve merak etme seni zaten farketmeyen insanlardan saklayabilmişsindir başarıyla tüm saklamak istediklerini...

arada sırada birkaç istisna insan bulunur sakladıklarını farkedebilen...peki sence ne olur saklamaya ugraştıklarını farkeden birini görüp farkettiginde ;

1.farkeden tüm farkettiklerini susar ve saklar senden farketmemiş gibi yaparak farketmeyenlere katılır standart rolüyle ... ?

2.farkedildigin için korkar ve dehşete kapılırsın ve hep farkedenden kaçarsın kaçmaya ugraşırsın onun oldugu heryerden ; tüm sakladıklarını biri farketti diye ... ? ( aslında gerçekten istedigimiz bu degil mi ? tüm sakladıklarımızı farkedebilen , tüm saklamaya ugraştıklarımızı haykırıp itiraf edip rahatlayacagımız bizi iyi anlayan biri ...?)

3.hiçbirşey umrumda degil aman saldım çayıra mevlam kayıra tavrına bürünürsünüz...halbuki ne çayıra birşey salabilirsiniz nede mevlam sizi kayırır...buda sizin yalan rolünüzdür kendi sahnenizde kendinize oynadıgınız...buda bir kaçıştır aslında...

üç şıklı bir seçenek sorusu bu ve her şık dogru cevap olabilir...hangisi dogru diye arama telaşı ve çabası olmadan kendi dogrunuzu seçip açıklamaya çalışmak , o sorunun en iyi ve en dogru cevabını vermektir aslında...keyfinize bakın...