VE YARIM KALDI TÜM KAFİYELER CEBİMİZDE...
Yüzü asıldı önce,
Sonra çamaşır ipinden sokağa damlarmışcasına ağladı içine...
Sustu bir kar tanesi boyunca,
Ve sakladı tüm titreyişleri sımsıkı yumruklarına...
Yüzü asıldı önce,
Gözleri ne kadar ıslaksa,
Yüreği o kadar susuz kaldı...
Yaprak verdi dudakları güneşe...
Yüzü asıldı önce,
Düşleri sarardı,
Ve Siz o kadar YAZdınız ki,
Yağmur olmak,yağmurlarımda ıslanmak sizi yorardı...
Nisan gülüşü bir rüyaydı her iç çekişiniz ağlayışlarınızda,
Ve yüreğe nal çivisi çakan balyozun sıcak yüzüydü akşamüstü,gülüşlerinizde...
Sonra siz,ağladınız özgürce;
Ve yarım kaldı tüm kafiyeler cebimizde...
Zaman; 19:29 akşamın parmak uçları üşümüş olacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder