düştüm : çaresiz gökyüzüne bakış ...

düştüm...

gerçek olamadım bir türlü...

düştüm...

dengemi bulamadım kuramadım bir türlü...

düştüm...

ellerimden beni tutup yakalamanı bekleyen düşler kurdum gecelere...düştüm...dizlerimde yara kabuklarıyla acıyan adımlar attım sana dogru yürüyen...düştüm...yere uzanıp bakakaldım gökyüzüne , gülümseyen aptal bir mutlulugun suratını giyip yüzüme...düştüm...hergece zihnimden rüyalarıma esen tutkularımın esiri kaldım düşlerimde...rüyalarda seviştim durmadan seninle sabahlara kadar üç beş saniyeler içinde...düştüm...kararan bir gecenin rengini gözlerin saydım...ışıl ışıl yıldızları gözlerinin ışıgı yaptım düşlerimde...düştüm...kararan kara gözlerinden bakışlarının narin dallarına tırmanırken yüreginin dibine düştüm...kalbimi kırdım...

düştüm...

gözlerinde ışıldayan küçük bir çocugun düşüydüm aslında

düşen süt dişlerinin eksik gülümseyişinde...

yalan diş perilerine inanan heyecanlı yastık altı bekleyişlerinde...

düştüm...

düşen tüm kar tanelerinin pencere önü krema görünüşlerine...

ne zaman kar yagsa heryerine bu şehrin

evlerin çatıları pencere kenarları kenarlarından taşar kremaları sanki...

bu şehir pasta olup çıkar gözlerimde inanki...

afiyet olsun sevgili...