Her şeyden önce, unutma ki sevişmek gibi bir şeydir şiir yazmak...
bir pişmanlıga sarılıp en huzurlu uykuna, denize bırakılan bir ceset gibi sessizce teslim olursun... süzülüp usulca gömülürsün yumuşacık beyaz kumlara...
Her şeyden önce, unutma ki sevişmek gibi bir şey degildir şiir yazmak...
mutlaka, tenini kavuran görünmez bir denizin alevlerine gebe kalırsın...merhemi gözyaşların bir yanıgı içinde büyütür ,asla korunamazsın...
acılar ile doğurur,gözyaşları arasından gülümsersin kucağına mutluluğunu bir bebek gibi alıp...kokusunda en yorgun huzuruna, sessizce kaybolup uyuyakalırsın...soğuyan yangınların ateşini üşürsün bedeninde... bir savaş ertesinin sonradan hissedilen yaraları diz çöker tenine...ve sonra sen ; kundağı kolların sıcacık bir yalnızlıkta, kendini sallar pış pışlarsın...
tamda bu yüzden sevişmeler, sevişmek bir iş değildir asla...
tüm işler çıkarılmalıdır sevişmelerin içinden...
sevmektir esasında sevişmek ;
içinden tüm iş olma çabalarını çıkarırsanız eğer...
tıpkı yazmak gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder