kördü düğümler...
ve siyaha boyanmıştı ressamın elinden tüm düğünler...
rüzgara karıştı dudaklarının güzel uçurumundan düşüp,
bir nefeslik o eşsiz can...
gökte gök sustu önce.
yerde yer düştü ağrılarla göğsüme.
kördü düğümler...
tüm parmak uçları çaresiz,
tırnaklar toprak toprak ufalanmıştı çabadan...
kaçış yoktu belliydi...
kördü düğümler...
gözleri görmezlerin düğünleri kadar kördü ellerindeki düğümler...
ve karanlık gözlerinin mapus avlusuydu kırgın gönüller,
mapus damında bayram mı olur ?
zaten hep kördü gözümüzde tüm düğümler...
vakit; 17.01'in türküsü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder