bir karınca yuvasının kenarına ufalansam ellerinden
ekmek kırıntısı olup dökülsem karınca kalbinin ekmek yollarına...
toplasan beni gönlünün derinliklerine taşısan dursan...
parçalarımdan ufalanıp yuvanda bütün olsam...
sıra sıra sıralansa karıncalar gibi bakışların gözlerime...
ekmek olup ufalansam gözlerim gözlerine...
toplasan yüregine beni kışa ekmek kırıntısı diye...
tüm esir bakışlarının arasından azad ettigin birtanesi kaçsa gözlerime keşke ,
köle karıncalar arasından bir tanesi isyan edip koşsa ellerime...
ekmek olup ufalansam avuçlarına kırıntı kırıntı aglasam kalbinde yuvan gözlerine...
lokma lokma aglasam omzunda...
sel olsam kapılsam gitsem kederime ...
yuvalar yıkılsa
topraklar kaysa düşse
tepeler delinse
gözler kavuşsa keşke...
kırıntı kırıntı dökülsem ellerine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder