kırılan zamanlarımın çatlaklarından sızıyorum sana...

sıkıldınız mı ...

ondan bundan şundan...

sıkıldınız mı okumaktan , yazmaktan , dinlemekten , konuşmaktan , koşmaktan, çalışmaktan...

sıkıldınız mı sevmekten , çok sevilmekten , acı çekmekten

aşktan

mesela ...

keşke sıkılabilseydim herhangi birşeyi yapmaktan...

yapabilmenin mutlulugundan yorulabilseydim sizler gibi keşke...

peki zaman kırılabilir mi sizce ...

ya bir kalp zamanın içinde ...

sıkılmayın lütfen asla

bir köpek bile olsanız çinde ...

yaşayın tadabildiginiz tüm acıları mutluluk ile...

yaşayabiliyorsunuz hissederek çünkü diye...

şükürler kahvesinde bir çay içtim gene...

tadı acı dumanı tatlı bir pişmanlık ertesinde ,

seni bekledim aynı durakta saatlerce yine...

gelmedin yine ...

ve ben sıkılmadım hiç yine ...