yanıyorum,bir yangın başlıyor esir yüreğimde

yanıyorum...

alevleri olmayan bir sıcak kavuruyor tenimde yüreğimi.

içimdeki sızıların kürekleri çekiyor ağlayışlarımın sandalını.

delik yok bu sandalda.

korkun yersiz merak etme,

batıyoruz sanışın boş bir önerge.

bileklerine değen sandalda biriken soguk,

deniz değil ağlamaların suyu.

yanıyorum.

sırılsıklam kavrulmaların söndürülemeyen yanıklarıyım şimdi,

su toplayan rotasında avuçlarımın,

yanıyorum...

beni rahat bıraksın diye kanımı bir kere olsun emmesine izin veriyorum,

dişi kırık bir dişi sivrisineğe mesela.

rahat bıraksın beni diye,

rahatça yazabileyim karanlık odamda diye,

haracımı kanımla ödüyorum.

bu gecenin karanlığında rahatsız edilmeden özgürce dolaşabilmek için sayfalarda.

ağlıyorum.

ağlıyorum tüm yangınlarıma yağmur olsun diye.

sönmüyor kederim kavrulan tenimin kırmızıya değen topraklarında bir türlü.

devriliyor cümlelerim kalemimin ucunda.

kalemim sarhoş galiba,

düz duramıyor mısralar dilimde.

yanıyorum.

alevsiz acılar evinde kalbimin,

kalbim duvarlarımı süslüyor,

esaretimin duvarlarına kalbimi yazıyorum...

yanıyorum kuruyan sızılara gebe ıslak gözlerimde...