kurşun kalemler kahvesinde...

kurşun kalemler kahvesinde kırıyorum ucumu...
bir pişmanlık ÇIT'lıyor içimden o an...
şiir'in idam ilanı bu belli ki...
düşlerin mahkumiyet zamanı yeşil örtü masada...

kurşun kalemler kahvesinde kırıyorum ucumu...
bir mısra düşüp ölüyor akrebin soktuğu zamandan...
bir sevda ilanı bu belli ki...
ve hakikatin müebbete esareti beyaz kefenli dakikaların alnında...

kurşun kalemler kahvesinde kırıyorum ucumu...
ve köylü bıçağım yontuyor tüm yeni umutlarımı...
düşlerimi açıyorum ilkokul çöp başı duraklarında...
plastik kovaya yazılmamış mektuplar düşüyor,
ben kalemimi açtıkca...