ve yelkovanı kırık bir duvar saatinin akrep yalnızlığıdır şimdi yüzümüzdeki zaman...

kimse bilmez...
haklıydın...
kimse bilmedi sözlerimizin elele aynı cümlede dans edişini mesela...
görmek zordu,
sessizliğimizde gözlerimizin birbirine teslim gevezeliğini...
bakışlarımın tercümanıydın sen oysaki...
ne kadar suskunsam o kadar gülümsüyordu yüzün duyduklarınla...
kimse anlayamaz'ın istisnasıydın içimde o an...

kimse bilmez...
haklıydın...
kimse bilmedi birbirimizi şans eseri gördüğümüzde,
bu şansın esiri olduğumuzu kayıtsız şartsız...
ah ahh...
şansesiri zamanlar diyarında,
görünmez prangalarımız varmışcasına ayaklarımızda,
uzaklaşamadığımızı birbirimizden...

ve yüreğime yüreğin siyam ikiziydi sanki,
aynı nefesi aynı kalbe çekiyorduk misali...

kimse bilmez...
haklıydın...

onlar gibi boş haplara inanmayışım sürgün bıraktı beni herkese belki...
yalan mutlulukları giymektense çırılçıplak üşümeyi tercih ettim ben...
bu soğuklar öldürmez beni,
tersine acı çektikce,sırf bu acı gerçek diye
mutluluk düşer yüzüme benim...

kimse bilmez...
haklıydın...
peki öyleyse yalnızlık nedir 0 vakit ?
yalnızlık kimdir ?

koca bir aman...
ve yelkovanı kırık bir duvar saatinin akrep yalnızlığıdır şimdi yüzümüzdeki zaman.