mezar taşlarına şiirler çizen yüreğindeki azap...
ahh şu azap...
ve kederin karanlığa gölge duran yüzü,gülüşün...
sordum mezar bakışlarına, üşüyen evsizleri dahi ısıtan avucundaki toprağa,
-kimi gömdünüz buraya ?
sanki birazdan sönmeye gidecek bir kandilin ışığı gibi bakışlarından döndü bana yüzünü,
kulağıma şiirden dualar esti rüzgarı diye sanki o an,herneyse...
ve sustu sadece,bir cevap vermedi nedense.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder