yorgundu akşamüstü...
ve sus vaktini istedi gece şehirden...
sonra,
bir yağmur yağarmışcasına düşeyazdı göğünden,
şehir yüzünü yıkadı...
ve akşam battı kıymık misali,sessizce uyanan gecenin tenine...
bir şiiri suladı sırtı dönük şair,
ıslanan toprağın yüzünde,
masum filizler mısralandı...
* yazın hınzır düşleri...
vakit;
23.49'dan hallice...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder