HOŞGELDİN ÖĞRETMEN...

HOŞGELDİN ÖĞRETMEN

kararıyor şehir,
korkuyor kocaman düşleriyle küçücük gözler...
kalpte kırbaç sesinde bir kıvılcım uyanıyor sonra : adı merak...
sonra yeniden kararıyor şehir;
hergün biraz daha fazlaca belki...
ışık bekleyen böcekler gibi camda intihar çarpmaların ıssız sesleri.
cebinde cümlelerin azık belki...
durma yinede sen,
lokma lokma at adımlarını...
kararıyor bu şehir,
korkuyor kocaman düşleriyle küçücük gözler,
belli ki seni bekliyor mavi önlükleriyle umut umut
tüm korkan yürekleriyle masum veletler...

şşşttttt sessiz ol ve dinle,
ve duyuyor musun :
hoşgeldin öğretmen !!!
diye selam duruyor ahşap sıralarda tüm sadık düşler...
yüzlerde kızaran otuzluk ampul gülüşler...

00.20

* korkma sen depremlerden,tireyen bu şehrin dizleri sadece...


bEN...