yüreğim kuzey kulesi...
serin mi serin bir düş yazı koynumda.
kardan kadın susmalar saklanıyor ruhundan rüzgarına mevsimin...
ve rüzgarın kelepçesi vurulmuş ayak bileklerime...
her adımım üşüyor teninin yollarında...
adımlarım buz gibi...
kar teninde nereye saklandığım apaçık ortada,
yolumun haritası karında tüm ayak izlerim...
yüreğim kuzey kulesi...
serin mi serin bir üşüyüş havalanıyor önümüzdeki ağaçtan...
güneşten bir sapan taşı öldürüyor tenindeki titreyişi...
ölüsünü teninden kefenleyip dudaklarıma gömüyorum,
bir fısıltı tabutu zarfa mühürleyip.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder