bir peygamber karınca yürüyor göğün çölüne korkusuzca

 

İncecik bir ipin üzerinde yürüyoruz.

Çok yüksek.

Bir adım atmak dahi çok çok zor.

Aşağıya bakma çocuk diyor kitaplar,okullar.

Dursak bir dert,durmasak bin.

Ve rüzgar tanrımız değil.

Geldiğimiz bir uçurum,gittiğimiz başka bir uçurum en yeşilinden...

Adı cennet tüm ölümlerin...

Kimse peygamberi değil dildeki kehanetlerin.

İncecik bir ipin üzerinde yürüyoruz.

Çok yüksek.

Hepimiz korku içindeyiz yürüdüğümüz gökte.

Sonra bir karınca yürüyüp geçiyor yanımızdan hızlıca ipin yüzünde bu umman yolu.

Şaşırıyor ruhlarımız titreyerek,

Gülüyor bir çocuk hevesle,

Ne kadar da kolaymış meğer diyen bir rüzgar fısıldayıp esiyor kulaklarımızdan...

Ve karınca bize çok çok uzak görünen o cennete ulaşıp ayak basıyor kafamızdaki tüm uçurumlara...

12.13 karıncanın adımları...fillerin dünyasında bir peygamber karınca yürüyor göğün çölüne korkusuzca...filler susuzluktan korkuyor hala, adım atmaktan vazgeçip kumlara...