Babinski refleksim.
Korkmayı kaybettim yüreğimin iç cebinden.
Düşürmüşüm zamanın tüm sayaçlarını gözlerimden.
Zamansızım artık.
Kaybolan adaları var yüzümde okyanuslarımın.
Nereye gitti o eski sevmelerim,
Saklı mektuplarımı kim sakladı çalıp benden.
Robin hood'uyum tüm şiirden ormanların ve aşkların.
Babinski refleksim.
Kramp giren sevdalarım göğsümde.
Sisli bir akşamın ardına saklanmış gözlerimde ay.
Bulutlar yetim, ve geriye kalan tüm karanlıklar öksüz sevgilim.
Babinski refleksim.
Kalbimde kimsenin okumayı bilmediği bir dilde bir mirassın taşlara kazılı...
22.13 yaşamak pergeli ve pelikanlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder