Senin bir şehrin vardı.
Her sabah,sen şehrinden çıkardın ben şehrine girerdim senin.
Bir yolun sonunu sen ,başını ben sulardım sanki.
Aynı yola,sen başka ben başka anlamlar ekerdim belkide.
Senin bir şehrin vardı.
Arnavut kaldırımlı rüyaların ceplerinde.
Şarkıların rüzgarında salınıp dans eden mumların bir de.
Senin bir şehrin vardı.
Hiç kimse suçlu değildi,
Nefes al derinden,hafifle.
Uzan kağıdıma...
Kapat gözlerini.Sağ yaşlarını içinden...
" İnsan özgürdür " bağırdı bir yazar.
Özgürlük...Özgürlük...
Avlusu sen bir göğün mahkumuydum oysa ben.
Senin bir şehrin vardı.
Ve benim bu şehre girişim yasaktı.
Kaçağıydım bahar bahçe gülüşlerinin.
Senin bir şehrin vardı.
Ve benim cahil çocuk umutlarım...
13.34
