sönmüş mumlar gibiydi kalplerimiz biliyorduk ikimizde...
ve karanlık mumlar bekliyordu bizi gecede...
söndürüp alevlerini saklanmışlardı hepsi karanlıkta odada...
senin ise ,
yanaklarında belliydi üşümüştü soğuk mum gözyaşların...
çünkü yanaklarına akarken donmuştu tüm sessiz ağlayışların...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder