sonsuz bir üç noktaydı üzerime örtülen toprak...
üzerimde ağırlaşan...
başımı kaldıramadığım kadar soğuk...
başımda güz gülleriydi ve birkaç sararan düşen yaprak ,
mevsimi zaman diye kulağıma fısıldayan...
sonsuz bir üç noktaydı üzerime örtülen toprak...
ve ıslanan toprağımın kokusuydu burnumda duyulan tüm dualar
yalnız çatlayan kaldırımlarda...
onüç'e üç kaladan azıydı kulağıma düşen aman,
ve sağır tazının kulağında duyduğu kurşunun masalıydı
gözlerimin kanlı yaprağa kırptığı,
sönmeyen alevlerin anıydı yüzümde
tenimi yakan zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder