güneşe gözlerini kapayıp erimeyeceğine inanan kar tanelerinde
yağdı yüzüme yalnızlık...
tenime kar çatılar düştü hep,
payıma,
tuz tanelerinde merhem yalanlar diye
kış rüzgarında yangınlar...
yanarken üşüdü yani hep yürek...
sevinse mi ağlasa mı bilemedi bir türlü...
yanarken üşüdü yürek,
ağladı tüm erimeler yüzümde...
tepesi kar dağları tırmandı her gece,
baharda eriyen rüyalar ellerimin çizgilerinde...
güneşe gözlerini kapayıp erimeyeceğine inanan kar tanelerinde
yağdı hep yüzüme yalnızlık...
ve üşüdü cebimde şiir şiir sensizlik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder