ve şubat düşüyor sevgili'm...

şubat düşüyor işte sevgilim...
soğuk bıçaktan bir rüzgar ile yıkılmadan önümüze duran duvarlarıyla,
boyu kısa bir ay vazgeçiyor işte sevdasından,
bülbül gül'üne kanıyor,sıcak akan kızıl yalanlarda bir taşa vurulup.
ve savaşından cayıyor kış avuçlarında eriyip...
savaşı kaybediyor yürek...
az kaldı...zaman yok artık...
şubat düşüyor işte...
kale duvarları un ufak eleniyor dudaktan esen mısraların rüzgarında dağılıp.
ey kalenin şanlı komutanı,
yenilginin yüzüne bir gülümseme ile en çok yakıştığı kumandan...

sırtını döndüğün yenilgilerin,
hançerinden kanıyor tüm gururlu ölümlerin ile şimdi işte...
şimdi sen yenilgini gülümse hüznünde haydi...

gök yüzünde alev alev bulutlar yanıyor işte,
savaşa hayır diyen yüzüm kanıyor işte,
beni sildiğin fermanlardan yana sol yanım ağarıyor işte,
şimdi o tanımadığın suretimde elini uzat elime haydi,
elini uzat yüzüme ve tanış benimle tekrar haydi,
ardına çekildiğin bu çİN SEDDİ kale duvarların eriyor damla damla,
aşılmaz denilen savunman diz çöküyor,
ve sEvgiLİMDEN şubat'ım düşüyor işte...

YALANIN DUVARLARI TUZ OLUYOR İŞTE ADIMLARIMIN ALTINA...
KAYBEDİYOR AYAĞIMIN ALTINDA KALAN TÜM KAVRULUŞLAR BEYNİMİ İŞTE...
CAN TENDE YANMIYOR...
CAN SENİ ACIYOR ...
YARALARIM BOYUN BÜKÜYOR TENİME,
SIZILAR TERKEDİYOR ŞARK'IMI İŞTE...

yüzümü,bir kaybedişin aydınlattığı geceler parlıyor kağıdımda,
ve kurşun kalem saygıyla susmak için kırıyor kendi ucunu keser niyetine dilini...
satırların intiharı bu...
her kederde mısralar,salladığı zarında son nefesini arıyor...

ve şubat düşüyor sevgili'm,şubat düşüyor...
ocak üşüyor hala belkide...
sırtımda güzel bir kanbur rüyalanıyor cenk ile,
ve şubat düşüyor gözlerinden buzdan alevleriyle tutuşmuş bir terk ile...


* 22.13