bir umut kondu ki yüregimin garına sorma...
dört kanatlı bir heyecan tüy tüy döküldü içimde...
bir tarafım geliceksin diye dikti gözlerini demirden raylara
bekliyor bir hasret treni...
bir tarafım küskün gururların sırt çevirişi garın sessizligine...
kızgın tüm umutlanışlarım...
bir umut kondu ki yüregimin garına sorma...
korkuyorum şimdi uçucaklar pır olup avuçlarımda terleyen
heyecanlardan uzaklara diye...
iki ray arası çakıl taşlarını sayıyorum zaman geçirmek için
kalbimi kandırabilmek
ve mendilimi biraz kurutabilmek için...
gelişine kuruyorum yüregimin guguklu saatini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder