önüne beton duvarlar,bentler,baraj surları diktiğim
içimdeki yazma isteği...
beton döküyorum hergün önüne...
anlamsız olduğunu biliyorum bunun fakat durdurmaya çalışma
çabamdan asla geriye dönmüyorum...
akıl vuruyorum yaz kervanımın ayaklarına *
kıl çuvallara saklıyorum içimden düşürdüğüm mısraları...
kaşınıyor gök yüzüm...
binlerce yazmanın potansiyeline ulaşan yüreğimdeki barajımda,
kapakları açsamda dökülemiyorum bir türlü...
içimde isteksizl/eşen bir teslimiyet var...
önünü yıkmak istercesine güçlenen yaz suyumda,
suyumu donduran birşey var.anlamıyorum.
yazamıyorum...
yazamıyorum ...
yaz/aramıyorum...
ve yenik yüreklerin türküsü çalınıyor sandıktan...
çalanı kim bu yürekten dökme işlenmiş ceviz gövdenin...
hır/sızı kim bu sahipsiz bestenin...
an ; biraz öncesi şimdi'nin...
* teşekkürler üryan yürümeler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder