Kapıların kapısı önünde diz çökmüşüm

Paslı bir temmuz akşamı ardımdan esip gelen şimdi.

Üşüyor düşsüzlüğüm...

Adı sensizlik bir türkü can buluyor cırcırın sazında.

Kapımdan bir yaz solup düşüyor ağacına tutunamayıp sonra.

Kapıların kapısı önünde diz çökmüşüm...

Belki dizlerim çökmüş,ben düşmüşüm bilmem zor.

Yetmiş kapıdan ilkindeyim daha,

İlkinin bile kapısı açılmamış oysa...

21.59 an be an...an ben an...