Kağıtta ayak izlerim

 

Kendimi unuttuğum zamanlar oldu.

Kağıtta yürüdüklerim.

Kağıtta ayak izlerim.

Silip elimle süpürdüklerim.

Kaç yağmur dağıtır,akıtır,süpürür yaşanılanlar mürekkebini.

Yıkanır mı kağıdın yüzü söyle sevgilim.

Ağırlaşan kim her gün ruhumda,

Bir ben var mı içimin dönen girdapları ardında,

Tanrının sifonunda kim suçlu ve kim masum bilemezsin,

Kimin rengi sahte değil gerçek,kim çiçek yaprağı,kim .ok bilinmez sevgilim.

Kendi kıyametini düşleyip süslüyor herkes,

kendi kabuğunu boyamaya çabalayan civcivler gibi.

Kendimi unuttuğum zamanlar oldu.

Kağıtta yürüdüklerim.

Ve kağıtta ayak izlerim...

12.17 sonunu bıçaklayan başlangıçlar.her terketmenin bir kokusu var çekmecemizde...