en azından gerçek diye,
üflediler yalanlarını koynumdan yüreğime...
sarılası düşler iskelesinde,
beklettiler üşüyen bekleyişleri
yalan ninnileri ile...
avutulası masallar parkı gözlerim..
biraz ıslak kaldırımları,
ve su birikintisi bakışlardan akanların ışıltısı...
en azından gerçek diye,
üflediler yalanlarını koynumdan yüreğime...
anladım aslında verilen sözlerin ısıracağını,
ama sevgiye verdiğim sözden
sarıldım sımsıkı yılana vicdanımı...
üflediler,
utandım ,sönemedim...
kim gitse bizden,bekledim...
acaba arkasını bir an dönerler mi diye,
arkamı hiç dönmedim...
bırakıp gitmedim...
vazgeçmedim...
dönmeselerde hiç bir an bile,
hiç,vazgeçmeyi düşünmedim,belki dedim...
dönmedim...
bekledim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder