kopsa dalından bir damla yaş ile,
gözyaşımdan türküm gibi aldığım son nefesim...
atsa tel aniden,
çatlayıp kırılsa mızrap orta yerinden...
ve susup uzun uzun,
sereserpe,kifayetini soyunup sessizce gülümseyerek,
bıraksam dudaklarımdan son nefesimi...
can yanık...
kalp sessizliğe esir vazgeçmiş direnmelerden...
düşmüş ağacından yerlere tüm yalanlar sararıp solup..
ağaç çırılçıplak...
ağaca yağan dallara konmuş kefen misali beyaz kar taneleri.
ağzımda son isim yanıp tutuşsa...
eğer ki buda bir tutuş sa ,
bir daha hiç bırakmamacasına,
sarılıp yıka beni...
konuş soğuk tenimde moraran dudaklarımdan beni...
dinle gece boyu beni...
ve koynuna döküp beni,göm dilimin çöl kumuna bu soğumuş teni.
sonumun kokusu bu olsun oysaki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder