kaç özgür kuş öldügünde anlayacaksın acaba ; o kafeste yaşam verdigini sandıgın esir özgürlüge, tellerden havadar bir tabut çaktığını aslında...verdigin her damla su ve her tane yem ile bu çekilmez esareti uzatıp durdugunu ne zaman anlayacaksın acaba...bırak her özgürlük dogdugu yerde yaşasın...altın kafeslere hapsetme özgür düşleri... ölüyor gözlerinde tüm umutlar tek tek düşüp...avuçların mezar, parmakların mezar taşı ve gözyaşların sevenlerin mezar sulayışı...anla artık kırılmalı kesilmeli tüm bu teller...yada kapısı açılmalı kimseye çaktırmadan bu kafesin gizlice...kendine bile söylemeden sessizce...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder