Kim sessizlikte yaşatmak zorunda kaldı ki ruhunu?
- cehennemin sokağında uyuduğum günden bu yana bu yarım yaşamda,
cenneti özlemeyi gömdüm benden çok ama çok uzaklara...
* bizler,sessizlik cehenneminin günahkarlarıydık artık...
bir çıtırtı duymanın düşüyle yanıyorduk tüm günahlarımızla...
ama bize cenneti dinleme şansını bir daha hiç vermediler...
sustuk tüm günahkar yangınlarımızla...
bEN...
sıfırbeşkırkyedi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder