Yorak elli çocuklar cenneti genzim

Yorak elli çocuklar cenneti genzim.
Öksürsem kan tüküren yolların,
Tozlu ıslak kini asılı gözümün derinlerinde...
Sövsem,
Eli yanmaz çaycı ellerimin
çatlak yüzü sızlar...
Ve çuvaldızlar sokar sızılarımı.
Tenimde dün rüzgarı kavurur düşlerimi.
Şiirler demler süzülüşlerini...
Gözlerin,
Ah o gözlerin...
Çıplak uçurumum sanki...
Yorak elli çocuklar cenneti genzim.
Tükürsem yalanlar ağlar dilimde...
Eğsem gözlerimi,
Sessizliğim avcumun kor ocağında çatırdar.
Efkar,
Afyondan daha çok ciğer yakar.
Kulağıma dünden yazılı,
Sözlerin,
Ah o sözlerin...
Yorak elli çocuklar cenneti genzim.
Ve parmak uçlarında hala düşlerimde,
O fakir yapayalnız kabrim...
Rüyamda yüzün.
Şiirin,
bir bağın tozlu kara üzüm tanesi dalında.
Ben en köylüsüyüm bağbanlığımın...
Avuçlarımda toprak rengi ömrümün haritası yer yer kararan çatlaklar.
Elimde bir çay bardağı akşamüstü tanında
Sesin...
tüm yorgunluğumu,
yavru kuş misali yuvasından uçuran özgürlüğü kulağımın.
Yorak elli çocuklar cenneti genzim.
Kabrimin bayram duası rüzgarında saçların,
Ve Bir tas su kurumuş toprağıma
Saçından yüzüme esen ruhunun o tatlı kokusu...
Düşlerin,
Ah o düşlerin...

* sen sustukça kan bağladı kapanmış tüm yaralar.

Zaman 02.47