Bir salyangoz sarmalı bu yaşamak tasarımı.
Kabuğunda dünya saklı.
Yolu ışıl ışıl ve en yavaşından akar kaderi...
Bir kader çarkı unutmak laneti ezelden sürülü tüm kadim ruhlara.
Kendini ısırır ısırır yer bitirir de güzel bir kadın,
Kendini doğurur çığlıklar ile her kutsal anne.
Kendi kahramanını doğurur her kraliçe,
Kendi yoldaşını doğurur her peygamber,
Kendi ahretliğini doğurur her dua,
Kendini doğurur çığlıklar ile her kutsal anne.
Miyavlar gecesinde ay,kükrer günde güneş,
Ve doğurur tanrısını kadın,
Doğurur peygamberini bir su yüzlü anne...
O kutsal yüzünü toprak içer kana kana sonra...
10.17 arş'a kazdım senin kabrini,kokunu içime son nefesim diye çekip bıraktım ellerimden kayıp gitsin diye şu zalim zamanın kumlarını, masumca yaşamayı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder