Ellerin taşı yakamaz canımı,
Akmak istemez mecbur kalmasa kesik yaramdan dahi kanım.
Delisiyim insanlara göre bu zamanın,
Ateş beni yakar mı,köz is'imi siler mi.
Ah taşını yerken gözlerinin içine baktığım tüm korkaklar,
Kurusun bir fincan kadar saksıda damla damla suladığınız ruhunuz sahte etinizin ardında.
Ellerin taşı yakamaz canımı,
Akmak istemez mecbur kalmasa kesik yaramdan dahi kanım;
Ama ne olur sen susma sessizliğin hain gölgesinde yalanların ardına sinip saklanıp.
Korkmak doğası bir nefes gibi yaşamanın,
Hainlik,etin ruhunu inkar edip ağzını kapattığı soysuzluğu sadece.
Sen etme...
Ellerin taşı yakamaz canımı,
Akmak istemez mecbur kalmasa kesik yaramdan dahi kanım.
Sen gel ve kalbimi kurtar gerekirse saplayıp zehrin sonsuz suyunu içmiş dantel bıçağını eşsiz dudağından çekip fırlatıp kınını...
Gülümser düşerim yaşamanın göğünden o zaman,
Kırıp kutsal kanlı kanatlarımı kopartıp ruhumun sırtından...
Ellerin taşı yakamaz canımı,
Akmak istemez mecbur kalmasa kesik yaramdan dahi kanım.
Ama sen susma,
Ne olur...
08.32 canı yakan hançeri bal arılarının...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder