Taşlarına balyoz vurur durmadan tanrılar

 

Soyuna sövülen aldan bir duvar.

Taşlarına balyoz vurur durmadan tanrılar.

Ve korkusuz büyüyen rüzgarda uçuşan çocuklar.

Zehirden tozdan bir çöl ömürde önümüzde açan şu yol.

ayaklarımız üryan,

ve dudaklarımızın gördüğü kör susuz bir seraptı aşk,

Her dakika yüzlerce topun patladığı yaşam savaşı yüreğimizde...

Soyuna sövülen aldan bir duvar.

Taşlarına balyoz vurur durmadan tanrılar.

Kesilse kanı aksa maviden bir okyanusun,

Ölür tüm içindeki umutlar gibi ışıl ışıl balıklar.

Ve umutsuz büyüyemez rüzgarda uçuşup duran o ateşten çocuklar...

00.01 savaşın çocukları kabir arıyorlar saklanmak için;kaçılası oyunların bahçesi soğuk kolları ile yerde cansız yatan belki anası ufacık gözlerin.

* evini koruyan köpeği vuran arsızlar bahçesiydi bu kıtası bu şiirden mavi gezegenin.

Özür dilerim dedi ruh,tek suçum doğru ve güçlü olmaktı oysa belkide;üzgünüm...