Zehrine sürülü dudaklarından biraz önce ayrılmış bir sandal dudağım

Koyun postu giymiş bir aslan var içimde.

İçimin odalarında geziyor özgürce.

Büyüyor git gide.

Korkuyorum.

Besliyorum.

Besliyorum.

Korkuyorum.

Koyun postu giymiş bir aslan var içimde.

İçimin odalarında geziyor özgürce.

Canavar diyor gözleri uzaktan.

Kahramanlar doğuyor her sabah uyandığında gözlerimde oysa.

Koyun postu giymiş bir aslan var içimde.

İçimin odalarında geziyor özgürce.

Koyunların tarafında bir canavar kanat açıyor göğe kükreyerek.

Avcısına sarılıp uyuyan bir kuzunun huzuru var düşümde.

Zehrine sürülü dudaklarından biraz önce ayrılmış bir sandal dudağım,

Öleceğimi bile bile tadıyorum deniz kokan dudağının sıcağını,

Senden zorla koparıp.

Kapıyorum gözlerimin kapılarını sonuna kadar,

Karanlık her yer düşümde.

Ve döşümde huzurla çarpan kalbimin sessiz adımlarının ufak çıtırtıları var.

Koyun postu giymiş bir aslan var içimde.

İçimin odalarında geziyor özgürce.

Sonra bir darbede yırtıp göğsümü bir sayfaymışcasına tüm yaşadığım sadece,

Çıkıp gidiyor mabedimden intikamına kan revan tırnakları divitmişcesine...

Beni bana yazıyor,el değmez kor kızgınlığı tenimde...

Koyun postu giymiş bir aslan var içimde.

İçimin odalarında geziyor özgürce.

Koyunlar korkmuyormuş gibi susuyor sadece,

Ve ben yere uzanıyorum kendimden gidermişcesine...

22.09 kuzuların sessizliği şiir yazıyor aslan kükreyişlerin üzerine...ve bayramın kurbanı yüzümde kül rengi dizginsiz gözlerim...