Yeşile ateş olup düşer gözlerin,
Ve toprak yanar sevgilim...
Kuru toprağa çimen olur yere değdiği an ateşten göz yaşların...
Cehenneme vahadır o çöl yağmuru gülüşün.
Ben dayak yiyen atıyım yaşamanın yol ortasında sevgilim,
arnavut kaldırımlı yolunda bu yokuş ömrün,
Vazgeçmişim adımlarımda her şeyden,
yorgun ve bitik,
Ve sen nietzsche'si gönlümün...
Yeşile ateş olup düşer gözlerin,
Ve toprak yanar sevgilim...
Memleketime bahar doğar sevgilim,
Ve çıtır çıtır sesleniyor kalbime hayallerim...
Lay lay lay laaaaa,
La la lay lay laaaaa
Yeşile ateş olup düşer gözlerin,
Ve toprak yanar sevgilim...
Yavru bir kuşun ağzına düşer yağmur damlası ile kıpır kıpır bir ekmek kırıntısı,
Düşler kanat çırpar,kabuğunu kırdığı o güzel dünlere.
Yeşile ateş olup düşer gözlerin,
Ve toprak yanar sevgilim...
Bir köstebek bıyıklarına uyurken yapışan toprak kırıntılarını temizlerken yazıyorum bunları sana...
Bir solucan kıvranıyor kalemimin ucuna takılı iğnesinde şiirimin,
Ve dans ediyor tüm ölümler önümdeki yarım bardak okyanusunda ruhumun...
Yeşile ateş olup düşer gözlerin,
Ve toprak yanar sevgilim...
Karıncalar ısınır evet ama,
Kestaneler korkup titriyor sanırım sevgilim...
00.41 gözlerinin kokusu anıtmezarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder