Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Gözlerimiz bir açıktı yaşadık herşeyi,bir kapandı her şey bitmiş...
Mutluluk ne çabuk yaşandı ve geçti,anlamadım.
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Ve yırtık sökük tüm yelkenler gönlümün sandalında.
Kurşun kalemden küreklerimiz de yüzüyor denizin yüzünde bizden uzaklara doğru şimdi...
Tüm güneşleri tutulmuş üzerimizdeki kainatın.
Ve bitmek tükenmek bilmeyen şu sonsuz yağmurlar...
Bu gezegen,aşkımızın kuytusuydu sevgilim.
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Romantik selalar kumbarası hınzır gülüşünüz ruhuma sevgilim...
Gözlerim dolu dolu lakin ağlayamıyorum...
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Azaldık mı,tükendik mi inan onu da bilmiyorum.
Günahın elmasını henüz ısırmadık bile oysa.
Çalınan her şeyin vebali,aydınlığın ışığında yeniden çizilen yüzün sanki...
Kendi kendine söndü akşamın ateşi gecenin omzuna başını dayayıp,
üçyüz yıl uyuyakaldı sevda,
Ve Kıtmir beni kaburga kemiğimden ısırdı...
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Mısraların yayında gerip seni,kör kafiyenin ucundan çözüp bırakıyorum gülüşünün rüzgarını o hep anlatılan cennetlere...
Fülütler sürüyor atları çayırlara inat koşularında.
Düşlerin çamurları savruluyor dört nala ağlayışların uykularında...
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
Bindik gemilere,uzaklaştık sevmenin sefkatli evinden yaşamanın derinlerine.
Koyunlar,çobanlar ve şu yaşamak denilen umman çayırlar...
Kurdun sevdası asıl o kanlı canlı etin tadı...
Ve kurdun eviydi belki o ağaçtaki günahın elma çekirdeği...
Bu salıncaktan ne zaman düştük,
Ne ara bu derece birbirimizden uzaklara eriştik bilmiyorum...
01.19 kirpiklerimin saçağına konan düşleri var çocukluğumun kuşlarının...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder